Heupdysplasie bij honden: symptomen, preventie en behandeling

Heupdysplasie is een vervorming van de heup die optreedt terwijl de hond in de puppytijd groeit. Het heupgewricht bestaat uit een kogel en een kom. Tijdens de puppytijd moeten deze twee delen in dezelfde verhouding groeien. Er zijn echter veel factoren die met dit tarief kunnen knoeien. Overconsumptie van calorieën kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat de puppy te snel groeit, wat de balans van het heupgewricht kan verstoren.

Deze oneffenheden zorgen voor onnodige slijtage. Uiteindelijk zal het gewricht beginnen af ​​te breken. Artrose kan optreden als het lichaam probeert het heupgewricht te stabiliseren. Meestal leidt deze aandoening tot kreupelheid. De mate van kreupelheid hangt echter grotendeels af van de omvang van de arthritische veranderingen. Het correleert niet altijd noodzakelijkerwijs met het uiterlijk van het gewricht op röntgenfoto's.

Sommige honden hebben kleine veranderingen, maar worden zeer zwaar getroffen. Anderen hebben zeer slechte röntgenfoto's, maar lijken helemaal niet erg te zijn aangetast.

Wat is de oorzaak van heupdysplasie?

Heupdysplasie wordt veroorzaakt door verschillende factoren. Sommige honden hebben er een genetische aanleg voor. Grotere rassen lijken de meeste problemen te hebben, maar technisch gezien kan elk ras worden aangetast. Bepaalde omgevings-, bewegings-, groei- en hormoonfactoren spelen een rol bij deze ziekte.

Puppy's moeten normaal, mager worden gehouden. Als ze te veel calorieën consumeren, kunnen ze te snel beginnen te groeien, wat heupdysplasie kan veroorzaken. U moet uw puppy niet voeden op basis van hoe hongerig ze zijn, omdat dit niet altijd een nauwkeurige schatting is van hun caloriebehoefte.

Studies hebben aangetoond dat puppy's die zoveel te eten krijgen als ze willen, een hoger risico hebben op het ontwikkelen van heupdysplasie. Aan de andere kant ontwikkelden minder puppy's die afgemeten maaltijden kregen heupdysplasie.

Honden van grotere rassen moeten specifiek hondenvoer voor grote rassen krijgen. Dit is speciaal ontwikkeld voor grotere honden, dus het biedt de meer exacte voeding die ze nodig hebben om goed te groeien.

Welke rassen worden het meest getroffen door heupdysplasie?

Grote en gigantische rassen hebben meer kans om te worden getroffen. Dit omvat hondenrassen zoals Duitse herders, Labrador Retrievers, Sint Bernards, Old English Sheepdogs, Golden Retrievers en Bulldogs. Deze honden moeten het eerste jaar en mogelijk langer een speciaal dieet krijgen.

Symptomen van heupdysplasie

Zwakte en pijn zijn de meest voorkomende tekenen van heupdysplasie. Meestal zal de hond terughoudend zijn om het been te gebruiken. Ze willen misschien niet opstaan ​​vanuit een zittende en liggende positie. Veel honden zullen mank lopen en af ​​en toe terughoudend zijn om trappen te beklimmen.

Puppy's kunnen deze symptomen vertonen als ze een paar maanden oud zijn. Andere keren vertonen de honden pas symptomen als ze ouder zijn, nadat de gewrichten de tijd hebben gehad om aanzienlijk te verslijten. Vaak ontwikkelt heupdysplasie zich wanneer de hond een puppy is, maar ze vertonen pas veel later symptomen.

Heupdysplasie diagnoses

Een heupröntgenfoto wordt meestal gebruikt om heupdysplasie te diagnosticeren. De werkelijke symptomen die de hond heeft, komen echter niet altijd overeen met een röntgenfoto van de heup. Klinische symptomen zoals pijn en mank lopen kunnen meestal worden gebruikt om deze aandoening te diagnosticeren.

Heupdysplasie behandelingen

De behandeling varieert aanzienlijk, afhankelijk van de ernst van de aandoening en van wat de hond lijkt te helpen. Vaak zijn NSAID's uiterst effectief en meestal de eerste keuze voor behandeling. Ze hebben minimale bijwerkingen. Het is echter mogelijk dat meerdere medicijnen moeten worden uitgeprobeerd voordat er een wordt gevonden die bijzonder effectief is. Doseringen moeten vaak worden gewijzigd om er een te vinden die het beste werkt voor de hond. Naarmate de hond ouder wordt, moeten deze medicijnen mogelijk worden gewijzigd, dus regelmatige bezoeken aan de dierenarts zijn vereist.

Naast heupdysplasie moeten veel honden ook glucosamine, chondroïtinesulfaat en omega-3-vetzuren krijgen. Het is aangetoond dat deze honden met heupdysplasie helpen en worden vaak aanbevolen door de dierenarts.

Veranderingen in levensstijl kunnen ook nodig zijn. Zo moeten activiteiten met een hoge impact worden vermeden. Dit omvat springen en soortgelijke activiteiten. Sommige honden moeten mogelijk trappen vermijden, hoewel dit in sommige huizen moeilijk kan zijn. Echter, matige activiteit wordt vaak aanbevolen om de gewrichten te versterken. Fysiotherapie wordt soms aanbevolen en kan de kwaliteit van leven van uw hond aanzienlijk verbeteren. Meestal hebben jongere honden het meeste baat bij fysiotherapie.

De alternatieve optie is een operatie. Dit wordt echter meestal niet aanbevolen. Ze zijn duur en vaak net zo goed als andere opties. De keuze van de operatie hangt af van de leeftijd van uw huisdier en andere factoren.

Er zijn ook veel alternatieve therapieën, waaronder acupunctuur en stamcelbehandelingen. Deze zijn echter niet overal verkrijgbaar, vaak duur en niet grondig getest door de wetenschap. Daarom worden ze door de meeste dierenartsen niet aanbevolen.